Złamane serce nastolatka – jak rodzic może pomóc w takiej sytuacji

Złamane serce nastolatka – jak rodzic może pomóc w takiej sytuacji.

Pierwsze miłości i złamane serca mają miejsce w okresie dojrzewania. Jest to ważny czas w życiu nastolatka, gdy przeżywa pierwszy zawód miłosny myśli, że cały świat zawalił mu się na głowę. W tym momencie rodzice powinni być wsparciem i pomocą dla dziecka. Nie zawsze pociechy przychodzą z tym do rodziców, często wolą dusić emocje w sobie lub dzielić się z nimi ze swoimi rówieśnikami. Jeśli jednak zaobserwujesz, że dziecko nie wychodzi już ze swoją sympatią i większość czasu spędza w domu jest to znak, że coś mogło się stać. W momencie rozstania nastolatek czuje się samotny, czasem jest nawet zrozpaczony, że stracił miłość swojego życia. Nie należy się z niego śmiać, mimo iż dla rodzica sprawa nie wygląda tragicznie dojrzewające dziecko może całą sytuację przeżywać inaczej. Rodzic powinien w tym momencie przypomnieć sobie jak sam czuł się podczas pierwszego zawodu miłosnego w młodości i spróbować zrozumieć dziecko. Rodzice powinni być wtedy przy dziecku, jeśli tylko potrzebuje porozmawiać z nim, poradzić czy podnieść na duchu. Jeśli zdarzy się taka sytuacja, że w domu rodzinnym nastolatka nikt nie przepadał lub wprost przeciwnie za jego sympatią rodzice nie powinni wyrażać swoich negatywnych/pozytywnych uczuć na głos, na pewno to nie pomoże. Należy skupić się na swoim dziecku i nie rozpamiętywać przeszłości. Najlepiej wysłuchać dziecko, nie pouczać je, ani nie powtarzać „a nie mówiłem”. Trzeba bowiem uszanować, że dziecko zechciało się zwierzyć i wyrzucić z siebie wszystkie emocje. Rodzice muszą jednak pamiętać żeby nie zostawić dziecka samemu sobie jeśli taka jest jego wola. Może siedzieć w pokoju jeśli nie chce z nikim rozmawiać, ale trzeba trzymać rękę na pulsie żeby nie popadło w jakąś chorobę np. depresję, anoreksję itp. Można spróbować zapewnić dziecku jakieś rozrywki, aby nie myślało o złamanym sercu. Nie można dopuścić także do tego, aby nastolatek stał się obiektem drwin rodzeństwa, ponieważ może to tylko pogorszyć sprawę. Jeśli stan dziecka będzie trwał za długo i zacznie to niepokoić rodziców mogą oni skonsultować się np. z psychologiem i poradzić się w jaki sposób mu pomóc.